اجازه خروج از کشور

امروز با موضوع اجازه خروج از کشور با شما هستیم.

شرایط صدور اجازه خروج از کشور بر اساس قانون چیست؟
مرجع قانونی برای جلوگیری از خروج از کشور چیست؟
اعتراض به منع خروج از کشور به چه نحو است؟
در چه مواردی صدور اجازه خروج از کشور منوط به شرایطی می‌باشد؟
در چه مواردی خروج از کشور امکان‌پذیر نمی‌باشد و منع می‌شوند؟
مجازات‌های مقرر خروج غیرقانونی از کشور چیست؟

جهت پاسخگویی به این سوالات با ما همراه باشید.

مقدمه

درخواست صدور اجازه خروج از کشور جزء دعاوی حقوقی غیرمالی است. در این مقاله سعی در بررسی دقیق جزئیات این امر داریم. با ما همراه باشید.

گذرنامه یا پاسپورت چیست؟

گذرنامه سندی رسمی است که توسط مأمورین رسمی دارای صلاحیت در سه نوع سیاسی، خدمت و عادی تنظیم و صادر می‌شود.

قانون خروج از کشور

اگرچه افراد این اختیار و آزادی را دارند تا به هر کشوری که می خواهند مهاجرت کنند، ولی تبعه کشور باید مطیع قوانین مصوب کشور باشند.

این حاکمیت توسط دولت اعمال می‌گردد و نباید از آن تخطی نمایند.

در زمینه خروج از کشور و شرایط آن یک قانون بسیار مهم وجود دارد که رعایت آن بر همگان لازم و ضروری است:

• هر شخصی برای خروج از کشور باید دارای گذرنامه باشد و خروج بدون ارائه آن امکان‌پذیر نمی‌باشد.
• شرط دیگری که برای خروج از کشور لازم می باشد این است که شخص به موجب قوانین داخلی کشور ممنوع‌الخروج نباشد.
• دارای ویزا و یا روادید کشوری که می‌خواهد مهاجرت نماید باشد.

موارد مشروط و مقید برای خروج از کشور

بر اساس اصول قانون اساسی، هر شخصی می‌تواند از کشور خارج گردد و به جز شرایط شکلی (داشتن گذر نامه و ممنوع‌الخروج نبودن و داشتن ویزا و یا روادید کشور مقصد) شرایطی دیگر برای خروج از کشور را لازم ندارد.

ولی بر اساس قانون اشخاصی هستند که برای خروج از کشور باید شرایط دیگری را هم داشته باشند تا مجاز به خروج از کشور باشند و نیاز به صدور اجازه خروج از کشور ندارد.

• اشخاصی که کمتر از هجده سال سن دارند و اشخاصی که تحت قیمومت و سرپرستی هستند و با اجازه کتبی ولی و یا قیم (سرپرست) آن‌ها
• مشمولین وظیفه عمومی نظام وظیفه با اجازه کتبی اداره وظیفه عمومی.
• زنان متاهل نیاز به صدور اجازه خروج از کشور دارند، به غیر از زنانی که شوهر خارجی اختیار کرده و به تابعیت ایرانی خود مانده‌اند و با شوهر خود مقیم خارج هستند.
• همچنین اشخاصی که حضانت و سرپرستی فرزند را دارند و برای خروج فرزند از کشور نیاز به اجازه اشخاصی که حق ملاقات فرزند را دارا هستند (مادر، پدر و یا جد پدری (پدربزرگ)) می‌باشد و یا در صورت عدم اجازه، رعایت مصلحت و غبطه فرزند برای دادگاه اثبات و محرز شود و بازگشت فرزند به کشور با اخذ تامین، تضمین گردد.

موارد ممانعت از خروج فرزند از کشور

در قانون خروج برخی افراد از کشور تحت هر شرایطی با توجه به دلایل امنیتی و ملی و همچنین اقتضای مصلحت و هم در مواردی با توجه به دلایل وقوع جرم و اهمیت جرم، ممنوع می باشد و گذرنامه صادر نمی‌شود.

مرجع قانونی برای جلوگیری از، خروج از کشور (ممنوع‌الخروج نمودن افراد) کیست؟

افراد می‌توانند به هر کشوری با رعایت و انجام شروط لازم مهاجرت کنند و قانون، این اجازه را به آن‌ها داده است مگر در برخی موارد و به حکم قانون.

گاهی اوقات این اتفاق می‌افتد که بعضی از اشخاص به حکم قانون نمی‌توانند از کشور خارج گردند و از خروج آن‌ها جلوگیری به عمل می‌آید.

برای جلوگیری از خروج شخص از کشور باید مرجع صالح با صدور دستور، مانع قانونی خروج شخص از کشور گردد.

مرجع صالح برای صدور چنین دستوری دادسرا می‌باشد که توسط بازپرس در مواردی که بر اساس قانون و با توجه به اهمیت و دلایل و وقوع جرم، منع خروج شخص از کشور لازم و ضروری می‌باشد، صادر می‌شود.

اعتراض به دستور منع خروج از کشور

در قانون، امکان اعتراض به قرارها و احکام تحت شرایطی وجود دارد و در سایر موارد امکان اعتراض وجود ندارد.
یکی از این موارد دستور می‌باشد که در قانون آیین دادرسی کیفری برای دستور امکان اعتراض وجود ندارد.

منع خروج از کشور در قالب دستور صادر می‌شود و این دستور قابل اعتراض نمی‌باشد. (تبصره ۲ ماده ۴۲۷ قانون آیین دادرسی کیفری)

دستور منع خروج از کشور توسط بازپرس صادر می‌شود و مدت اعتبار دستور منع خروج از کشور تا شش ماه است اما قابل تمدید می باشد و در صورت انقضای مدت مزبور، قرار منع خروج از کشور خود به خود منتفی می‌شود و نمی‌توان مانع خروج شخص شد.

همچنین در مواردی که در مورد شخص منع شده از خروج از کشور قرار منع تعقیب و یا موقوفی (توقف) تعقیب به صورت قطعی صادر می‌شود، این دستور خود به خود منتفی می‌گردد.

این موارد به شرح ذیل می‌باشد:

• کسانی که به موجب اعلام کتبی مقامات قضایی حق خروج از کشور را ندارند، صدور اجازه خروج از کشور برای آن‌ها ممنوع است.
• کسانی که در خارج از ایران به سبب تکدی (گدایی) و یا ولگردی و یا ارتکاب سرقت و کلاهبرداری و یا به ‌هر عنوان دیگر دارای سوء شهرت باشند.
• کسانی که مسافرت آن‌ها به خارج از کشور به تشخیص مقامات قضایی مخالف مصالح جمهوری اسلامی ایران باشد.
• دولت می‌تواند و این اختیار را دارد تا از صدور گذرنامه و خروج بدهکاران قطعی مالیاتی و اجرای دادگستری و ثبت اسناد و متخلفین از انجام تعهدات ارزی خودداری و جلوگیری به عمل بیاورد.

مجازات‌های مقرر خروج غیر قانونی از کشور

• اقدام به خروج از کشور بدون داشتن گذرنامه یا اسناد در حکم گذرنامه منجر به حبس تعزیری درجه هفت.
• ورود به کشور یا خروج از کشور از نقاط غیر مجاز به حبس تعزیری درجه هشت.
• خروج ایرانی از کشور به کشوری که مسافرت به ان محدود و یا ممنوع شده به حبس تعزیری درجه هشت.
• تسلیم مدارک خلاف واقع و یا متعلق به غیر به طور عالمانه (باآگاهی) و عامدانه (با عمد و قصد) به مرجع مربوطه برای اخذ گذرنامه به اسم خود یا دیگری به حبس تعزیری درجه هفت و در صورت صدور گذرنامه به حبس تعزیری درجه شش.
• تحویل و ارائه گذرنامه یا اسناد در حکم گذرنامه توسط مستخدمین دولتی اعم از کشوری و لشکری عالمانه و عامدانه بر خلاف قوانین به حبس تعزیری درجه شش.
• مساعدت و یا‌ تسهیل وسیله به هر شیوه توسط هر مستخدم و مأمور دولت اعم از کشوری و لشکری برای عبور غیر مجاز اشخاص به خارج از کشور به حبس تعزیری درجه شش.

ذکر هر گونه اطلاع مربوط به خود و همراهان برخلاف واقع در پرسشنامه به نحو موثر برای اخذ گذرنامه و برای تحصیل گذرنامه به طور عالمانه و عامدانه و به قصد تقلب به شرط استفاده از گذرنامه به حبس تعزیری درجه شش.

راه حل قانونی چیست؟

در بعضی موارد، امکان صدور اجازه خروج از کشور از سوی دادستان وجود دارد.

در مواردی هم که دارنده اجازه صدور مجوز خروج از کشور، بدون عذر موجه از صدور اجازه خروج از کشور خودداری مینماید، امکان طرح دعوی حقوقی و الزام شخص به صدور اجازه خروج از کشور ممکن است.

موسسه حقوقی بین‌المللی مهر پارسیان آمادگی خود را در زمینه اعطای خدمات حقوقی در دعاوی اجازه خروج از کشور همسر، اعلام می‌کند. کافیست با ما تماس بگیرید.